Onderwijs mogelijk maken. Op onmogelijke plaatsen

Deze foto van Baraa, een Syrisch meisje van 10 in een Syrisch vluchtelingenkamp raakte me diep. Ik heb grote bewondering voor Baraa: onder moeilijke omstandigheden volharden en tegelijk het zelfbewustzijn hebben om aandacht voor jezelf te vragen. Hier lees je meer over haar.

Baraa,10 jaar, houdt zich moedig staande

Baraa,10 jaar, houdt zich moedig staande (foto: Marieke van der Velden)

Dus stuurde ik de fotografe, Marieke van der Velden, een mail. Ik schreef ‘Dat de ouders naast dagelijkse zorgen over eten, gezondheid en onderdak ook voor hun kinderen geen toekomst perspectief meer hebben  is voor mij onverteerbaar’ en bood aan Marieke een donatie aan voor de scholing van kinderen in de kampen.

Marieke had een plan:

Seif en Baraa (en veel andere kindjes) wonen in hetzelfde kamp, ongeveer 45 minuten rijden ten zuiden van Beirut. Ook Iyman woont daar met haar 7 kleinkinderen. Het is een kamp van ongeveer 100 tot 150tenten.Toen wij daar waren waren de bewoners net zelf begonnen met het bouwen van een soort schooltje (denk dan aan een houten hut met plastic dak van 20 m2), ze wilden proberen om zo hun kinderen toch nog educatie bij te brengen, want de meeste kinderen lopen ver achter nu en mensen krijgen door dat ze daar nog wel eens een hele tijd moeten gaan blijven. De oorlog in Syrië is nog lang niet afgelopen en de grenzen zitten overal dicht.

De ‘kampleider’ is A., ook een man die gevlucht is maar daar nu het overzicht houdt, het aanspreekpunt is.

D. heeft het voorstel dat het geld naar onderwijs in dat kamp zou kunnen gaan. Dan heb je een strijkstok van 0 euro. D. zou dan jou weer foto’s kunnen sturen om te laten zien waar het aan besteed wordt: onderwijsmateriaal bijv  maar het kan ook loon zijn voor een leerkracht of wat dan ook? Vanuit mijn kant kan ik zeggen dat ik D en A. echt 100% vertrouw en dat je met gerust hart met hen in zee kunt gaan.

Dus dat deed ik. Via D., een Nederlandse, met een rekening in Nederland, ging het geld naar Libanon, alwaar het onder haar auspiciën wordt besteed. Regelmatig krijg ik foto’s terug van de resultaten. Een deel van het geld kon niet meteen aan onderwijs besteed worden, maar aan diesel (voor stroom), melk en luiers. Dat snap ik: als je geen babymelk en luiers hebt, zijn dat je eerste prioriteiten. D. houdt de teugels echter wel strak in handen: onderwijs blijft het hoofddoel.

In december 2015 ontving ik de eerste foto van kindjes met boeken. Daar werd ik heel blij van!

IMG_5050

Update december 2016

Een jaar later, alweer, blijkt de actie heel goed te hebben uitgepakt. D. mijn contact in Libanon, mailde:

Het gaat allemaal goed in het kamp. De tentschool loopt nog altijd en de kinderen hebben zo’n niveau bereikt dat ze nu sinds een paar weken bijna allemaal naar de openbare school gaan (voor het eerst in al die jaren dat ze hier zijn!). De Libanese leraren daar schijnen onder de indruk te zijn van hun capaciteiten en dat is natuurlijk heel leuk voor iedereen (en voor jullie!). Ook is het voor de toekomst erg belangrijk dat ze op een officiele school zitten. Dit betekent dat ze straks hopelijk ook officiele school resultaten krijgen etc etc.

Het kampschooltje gaat ook nog gewoon door. Dat betekent in de ochtend school in het kamp en in de middag naar de Libanese school (voor Syrische kinderen is de school ‘s middags omdat het schoolsysteem het allemaal niet aankon – 2 shifts is de oplossing). Ze hebben dus het grootste deel van de dag onderwijs.

Er is ook nog een heel leuk ander project bijgekomen. Een bibliotheek van ‘My book Buddy’ in het kamp. Dat is nu een pilot die goed lijkt te werken. Er is een speciale bibliotheek tent ingericht waar de kinderen (echt leuke, door mij geselecteerde) Arabische en Engelse boeken kunnen lezen en lenen. Er is maandelijks een lees competitie met kleine prijsjes en dat vinden de kinderen machtig.

Wat best wel opvallend is is dat veel van de kinderen (vanaf 5/6) nu erg goed kunnen lezen terwijl veel van hun ouders dat helemaal niet kunnen!!

D. is onvermoeibaar en weet haar bezoeken aan het kamp in Katermaya te combineren met drie kinderen en een baan. Stoer vind ik dat. Ik heb al teruggemaild dat ik deze voorsprong zeker niet los wil laten. Ook in 2017 wil ik dus doorgaan met steun aan de kinderen in het kamp.

Wil je een bijdrage leveren? Maak dan een bijdrage over op NL50 TRIO 2019 2187 47 t.n.v. Knowbility onder vermelding van ‘Onderwijs mogelijk maken’.

Jouw bijdrage gaat in zijn geheel dezelfde weg als mijn bijdrage. Regelmatig zal ik de afschriften van de bankrekening op de site publiceren.